پذیرای کائنات باشیم

ما آدم‌ها عادت کرده‌ایم تابلوهای بزرگ را بخوانیم و از علائم کوچک و جزئی چشم بپوشیم، با این حال همواره توی زندگیمان منتظر نشانه‌هاییم. برای شروع، پایان، تغییر و تمام گام‌های مهم، خود را محدود به لحظه و آنی خاص می‌دانیم. باید نگاهمان را تیز کنیم برای قاپیدن تلنگرها و فرصت‌ها. طبیعت هیچ‌وقت ساکن نیست، به ذات خود برگردیم؛ جاری باشیم. [هرآنچه که واقعن می‌خواهیم به انجام برسانیم، همانی‌ست که محض خاطر آن به این جهان آمده‌ایم. جولیا کامرون]