383

"شایدم بد نباشه یه روزی بریم سراغ نوشتن که بیشتر زندگی کرده باشیم... شاید ما کم می‌نویسیم چون کم زندگی کردیم و هنوز خیلی خامیم..." (زیر بی‌حوصلگی‌های شب) 

خودخواسته یا تحمیل‌شده، به منِ کم‌رویِ کم‌حرفِ گوشه‌نشینی بدل شده‌ام که خواندن، شوق و عادتم شده است. همیشه باور داشتم که سهم عظیمی از زندگی، در تعلق داشتن به یک جامعه، هرچند کوچک، معنا می‌یابد و با این وصف، چه بسیار خُرد و اندک زندگی می‌کنم این روزها. سندروم بلاگری ثابت کرده وقتی حرف از رفتن باشد، سخن بسیار می‌شود و وقتی نوید نوشتن دهیم، واژه‌هامان می‌خشکند! گمان می‌کنم بیش از همیشه خام و کم‌زیسته‌ام، با این وجود میل به نوشتن دارم. قطعا تکرار و خودگویی‌ها در بَرم می‌گیرند اما تلاش می‌کنم که لحن و شیوه‌ی نویی برای بازگفتن‌شان یابم. شاید بشود و شاید هم نه...، چیزی که از دست نمی‌رود. #واژه‌بافی