دوستی با خود

در هسته‌ی هر ناکامی، ساختاری اساسی نهفته است: تضاد خواسته‌ای با واقعیتی بنیادین. 

فیلسوفان را از تحصیل ثروت بازندارید؛ هیچ‌کس حکمت را به فقر محکوم نکرده است. 

"می‌پرسی چه پیشرفتی کرده‌ام؟ شروع کرده‌ام که با خودم دوست باشم." این واقعن امتیازی بزرگ بود... می‌توانی مطمئن باشی که چنین فردی، دوستِ تمام انسان‌هاست. (نقل قول از هکاتوی فیلسوف) 

به نظر سنکا، حکمت یعنی تشخیص صحیح این‌که کجا آزادیم تا واقعیت را مطابق خواسته‌های خود شکل دهیم و کجا باید امر تغییرناپذیر را با آرامش بپذیریم.

• [تسلی‌بخشی‌های فلسفه - آلن دوباتن - ترجمه‌ی عرفان ثابتی - انتشارات ققنوس]